ព្រះសង្ឃប្រើហ្វេសប៊ុក មិនខុសវិន័យទេ
Thursday, 04 October 2012
សឿង វុទ្ធី
The Phnom Penh Post
ព្រះពុទ្ធសម្ដែងថា អ្នកធ្វើអាក្រក់ មិនមែនអាក្រក់ដោយធម្មជាតិឡើយ គឺគេធ្វើអាក្រក់ដោយសារអវិជ្ជា។ទាក់ទងនឹងសំណួរថា តើព្រះសង្ឃដែលប្រើហ្វេសប៊ុក ខុសនឹងវិន័យរបស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធដែរឬទេ? ដែលអាត្មា បានឃើញសារព័ត៌មានភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ បានបង្ហោះតាមអ៊ីនធឺណិត កាលពីថ្ងៃទី ២ ខែតុលា ២០១២។ អាត្មាភាពសូមឆ្លើយតបវិញថា ព្រះសង្ឃដែលចេះប្រើហ្វេសប៊ុក មិនខុសវិន័យទេ ព្រោះគ្មានពុទ្ធបញ្ញត្តិហាម ហើយក៏គ្មានពុទ្ធានុញ្ញាត ដែរ។
ដូច្នេះព្រះសង្ឃ អាចប្រើហ្វេសប៊ុក ឬអ៊ីនធឺណិតបាន តែគប្បីប្រើក្នុងគោលបំណងល្អ ដើម្បីផលប្រយោជន៍ ក្នុងការទំនាក់ទំនងឬផ្សព្វផ្សាយធម៌វិន័យ របស់ព្រះសម្ពុទ្ធ ទូទាំងសកលលោក ស្របតាមសម័យទំនើបបច្ចុប្បន្ន។ ផ្ទុយទៅវិញ បើលោកប្រើផ្តេសផ្តាស់ វាជារឿងមួយខុសនឹងក្រមសីលធម៌ប៉ុណ្ណោះ។ សង្គមគប្បីមើលឃើញព្រះសង្ឃ តាមផ្លូវវិជ្ជមានផង។
ព្រះសង្ឃ បានធ្វើឲ្យមានប្រយោជន៍ជាច្រើន ដល់សង្គមដូចជាការជួយនិស្សិតក្រីក្រ ឬនិស្សិតដែលនៅឆ្ងាយៗ ឲ្យមកស្នាក់នៅវត្ត ដើម្បីបន្តការសិក្សារៀនសូត្រនៅតាមខេត្ត ឬភ្នំពេញជាដើម។ រឿងដែលព្រះសង្ឃធ្វើជាគ្រូស្រោចទឹកឬគ្រូមន្ត អាគម....ថ្វីដ្បិតតែជួយបញ្ហារបស់សង្គមមនុស្សខ្លះក៏ពិតមែន តែវាជារឿងខុសនឹងវិន័យរបស់ព្រះសម្ពុទ្ធ ត្រង់អនេសនៈ២១ ដោយពិត ប៉ុន្តែត្រូវបានប្រជាជនខ្មែរយើងមួយចំនួនធំ ដែលជាអ្នកមិនចេះវិន័យរបស់ពុទ្ធសាសនាច្បាស់លាស់ យល់ថា វាជារឿងត្រឹមត្រូវ ដែលព្រះសង្ឃ គួរធ្វើទៅវិញ។ ចំពោះព្រះសង្ឃ ជាអ្នកស្រោចទឹក ឬគ្រូមន្តអាគមវិញ អង្គខ្លះ លោកពិតជាដឹងថា ធ្វើអញ្ចឹងខុស នឹងធម៌វិន័យដែរ ប៉ុន្តែដោយបានលាភសក្ការ....លោកក៏ចេះតែធ្វើទៅ។ រីឯព្រះសង្ឃសម័យមុន ជាក់ស្តែងសម័យសម្តេចព្រះសង្ឃរាជជួនណាតលោកភាគច្រើន ខំរៀនសូត្រនិងប្រតិបត្តិតាមធម៌វិន័យ ហើយថែមទាំងបង្កើតក្បួនខ្នាតជាច្រើន សម្រាប់អ្នកជំនាន់ក្រោយ។
ព្រះសង្ឃសម័យឥឡូវ ថ្វីដ្បិតតែព្រះសង្ឃខ្លះ ប្រព្រឹត្តខុសធម៌វិន័យក៏ពិតមែន តែក៏មានព្រះសង្ឃជាច្រើន លោកបានខិតខំរៀនសូត្រចេះទាំងពុទ្ធសាសនានិងវិទ្យាសាស្រ្ត ដូចជាចេះប្រើកុំព្យូទ័រ ចេះប្រើអ៊ីនធឺណិតជាដើម....រហូតដល់ចេះបង្កើតក្បួនដីកាជា អក្សរកុំព្យូទ័រ វាយបានយ៉ាងឆាប់រហ័សទៀតផង។ ប៉ុន្តែព្រះសង្ឃប្រភេទនេះ បែរជាមានអ្នកខ្លះរិះគន់លោកទៅវិញថា លោករៀនវិជ្ជាសាស្រ្ត...ប្រើកុំព្យូទ័រ...ប្រើទូស័ព្ទទំនើបៗ។ល។
នេះជាការច្រណែន របស់អ្នកខ្លះមិនដឹង ឬក៏គេមិនចង់ឲ្យលោកសង្ឃចេះដូចខ្លួន? ឬចង់ទុកឲ្យលោកសង្ឃ នៅល្ងង់ខ្លៅនៅក្នុងសង្គមខ្មែរ ហើយមិនអាចធ្វើអ្វីកើត?
តាមពិតទៅសាសនា មិនអាចខ្វះវិទ្យាសាស្រ្តបានទេ។ ដូចលោក អលប៊ឺតអាញស្តាញថា៖ វិទ្យាសាស្រ្ត គ្មានសាសនា គឺខ្វាក់សាសនាខ្វះវិទ្យាសាស្រ្តគឺពិការ។ដូច្នេះសម្រាប់ព្រះសង្ឃ សម័យទំនើប សីលធម៌គប្បីខ្ពស់ឬខ្លាំងឯវិន័យ ក៏គប្បីឲ្យតឹងរ៉ឹង បើពុំនោះទេ ពុទ្ធសាសនា មិនអាចតាំងនៅបានយូរអង្វែងឡើយ ព្រោះគ្មានអ្នកចង់បួសទៀត។
យើង កុំឃើញភិក្ខុអង្គណាមួយធ្វើខុស ហើយដាក់កំហុសទៅលើពុទ្ធសាសនា។ ត្រូវចេះបែងចែករឿងបុគ្គលឬរឿងសាធារណៈផង។ ពេលដើមឈើផ្ដល់ម្លប់តូចយើងមិនគប្បីស្តីបន្ទោសដើមឈើនោះ ឬកាត់មែកវាចោល ថែមទៀតឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញយើងគប្បីថែទាំវា ដាក់ជី ស្រោចទឹក ទើបវាលូតលាស់បានខ្ពស់ ហើយផ្តល់ម្លប់បានធំ អាចឲ្យយើងជ្រកពីក្រៅបានត្រជាក់ត្រជុំ។
ក្នុងន័យនេះ បានសេចក្តីថា បើយើងឃើញភិក្ខុអង្គណាមួយ ធ្វើខុស យើងជាពុទ្ធបរិស័ទដូចគ្នា ត្រូវចេះអប់រំគ្នាទៅវិញទៅមកដើម្បីចៀសវាងការភាន់ច្រឡំ ឬការខុសឆ្គងទាំងសងខាង។
ព្រះពុទ្ធសម្ដែងថា អ្នកធ្វើអាក្រក់ មិនមែនអាក្រក់ដោយធម្មជាតិឡើយ គឺគេធ្វើអាក្រក់ដោយសារអវិជ្ជា។ ដូច្នេះគេត្រូវការអប់រំឬណែនាំ។ ទាក់ទងរឿងព្រះសង្ឃសម័យឥឡូវនេះ ក៏មិនខុសរឿងក្នុងសម័យពុទ្ធកាលដែរ។ សម័យពុទ្ធកាល មានព្រាហ្មណ៍ជាគហបតីម្នាក់ មកពិតទូលព្រះពុទ្ធថាព្រះអង្គបង្កើតសាសនាព្រះអង្គឡើងធ្វើអ្វី ព្រោះបើបង្កើតឡើងច្បាស់ជាមានពួកភិក្ខុអ្នកទ្រុស្តសីល ធ្វើឲ្យខូចដល់សាសនារបស់ព្រះអង្គ។ គ្រានោះព្រះពុទ្ធត្រាស់សួរព្រាហ្មណ៍នោះថា នៅពេលអ្នកធ្វើស្រែ អ្នកដឹងថា នឹងមានស្មៅចង្រៃដុះឡើងក្នុងសំណាបឬសន្ទូងនោះ។ បើដឹងដូចនេះតើអ្នកមិនបាច់ធ្វើស្រែឬ?
ព្រាហ្មណ៍នោះឆ្លើយថា ត្រូវតែធ្វើបើមិនធ្វើ ច្បាស់ជាគ្មានអ្វីហូបទេ។ ដូច្នេះដើម្បីកុំឲ្យមានកំហុសឆ្គងនិងបញ្ហា ក្នុងសង្គមសង្ឃខ្មែរ យើងត្រូវលើកទឹកចិត្តឲ្យលោកសង្ឃខិតខំរៀនសូត្រ និងឧបត្ថម្ភអ្នករៀន៕
ពីអាត្មាភាព សឿង វុទ្ធី
សាស្រ្តាចារ្យ ពុទ្ធិកសាកលវិទ្យាល័យព្រះសីហនុរា
No comments:
Post a Comment